Anno 1906

I have written this text some weeks ago, just before the elections in the Netherlands. It's purpose was to make people start thinking about some social and moral problems.

Het is het jaar den Heere 1906. Juist na de eeuwwisseling is Japan van mening dat het verdrag van Portsmouth te weinig onderstreept dat Japan de winnaar is van de Japans-Russische oorlog, de oktober revolutie heeft nog niet plaats gevonden. Geen van de twee Wereld Oorlogen is uitgevochten, maar het zijn wel militair spannende tijden waarin de Koninklijke Nederlandsche Marine zijn eerste onderzeeboot in dienst neemt. Zelfs is dit het jaar waarin de Utrechtsche afdeling van SSR zijn stichting vond als zwaar gereformeerde studentenvereniging.

Naast deze gebeurtenissen stond de chemische wetenschap, als we erop terugkijken, nog in de kinderschoenen. Wat is er mooier voor de echte chemicus dan in deze tijd geleefd te hebben vraag ik me dan af? Als onderzoeker kan je alle kanten op, sluit je je aan bij de Duitsche chemische bedrijven, ga je naar Rusland of blijf je in Nederland om onderzoek te doen aan de oudste en mooiste Universiteit van niet alleen het gewest Holland, maar ook ver daar buiten totaan de oostgrens bij Nijmegen, de noordgrens bij de Waddeneilanden en de zuidgrens in Vaals?

Honderd jaar later lijken de kansen veel minder groot dan de omliggende problemen die op sociaal vlak opgelost moeten worden. Nederland wordt overheerst door een gevoel van angst voor de toekomst, niet eens zozeer angst voor oorlog, hongersnood of natuurrampen. Maar angst over op welke wijze de mensen, die in deze tijd 60% van de jeugdige samenleving omvatten, zichzelf in stand gaan houden als ze later op eigen benen moeten staan. En met dit voorbeeld doel ik niet eens zo zeer op de hoofdpersoon uit het filmpje, maar mede op de mensen er omheen. Het sociaal en rationeel denken ontgaat deze mensen compleet. Ze staan er niet bij stil dat dit meisje zich zwaar klote voelt en gaan vervolgens door met filmen en grappen maken. Daarnaast ontgaat het totaal dat ze iets kunnen doen om te zorgen dat het meisje er minder last van heeft, bijvoorbeeld zorgen dat ze niet voorover gaat zitten, maar in een open houding en door het aanreiken van water (wat 50% tegenwoordig altijd bij zich draagt) de klachten kunnen verzachten.

Nu vraag ik me af, wie heeft er zo'n sterke vaderlandsliefde dat hij deze mensen in hun latere leven constant wil ondersteunen? Wie denkt dat hij niet eerder zal kiezen om te emigreren wanneer deze misschien wel blijvend beschadigde groep in hun latere leven zwaar trekt aan de merites van anderen.

Mensen die vinden dat dit nu opgelost zou moeten worden raad ik sterk aan om 22 november naar de stembussen te gaan en hun mening te laten horen. Opdat het leven weer net zo kan worden als in 1906, de tijd waarin men voluit zijn creativiteit kon uiten in de dingen waar hij goed in was.